Drugi projekt ustawy autoryzacyjnej definiuje metodę obliczania emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw odnawialnych ze źródeł niebiologicznych. Podejście to bierze pod uwagę emisje gazów cieplarnianych w całym cyklu życia paliw, w tym emisje w górnym biegu rzeki, emisje związane z pozyskiwaniem energii elektrycznej z sieci, przetwarzaniem i transportem tych paliw do końcowego konsumenta. Metoda ta wyjaśnia również sposoby współprodukcji emisji gazów cieplarnianych z wodoru odnawialnego lub jego pochodnych w zakładach produkujących paliwa kopalne.
Komisja Europejska twierdzi, że RFNBO będzie wliczane do unijnego celu w zakresie energii odnawialnej tylko wtedy, gdy pozwoli na redukcję emisji gazów cieplarnianych o ponad 70 procent w porównaniu z paliwami kopalnymi, czyli tyle samo, ile wynosi standard dotyczący wodoru odnawialnego stosowany w produkcji biomasy.
Ponadto wydaje się, że osiągnięto kompromis w sprawie klasyfikacji węglowodorów niskoemisyjnych (wodór wytwarzany przez elektrownie jądrowe lub ewentualnie z paliw kopalnych, które mogą być wychwytywane lub składowane w postaci dwutlenku węgla) jako wodór odnawialny, z osobnym orzeczeniem w sprawie węglowodorów niskoemisyjnych do końca 2024 r., zgodnie z notatką Komisji towarzyszącą projektowi ustawy autoryzacyjnej. Zgodnie z propozycją Komisji, do 31 grudnia 2024 r. UE określi w swoim akcie wykonawczym sposoby oceny redukcji emisji gazów cieplarnianych z paliw niskoemisyjnych.
Czas publikacji: 21-02-2023