W kontekście przejścia na neutralność węglową wszystkie kraje pokładają duże nadzieje w energetyce wodorowej, wierząc, że przyniesie ona ogromne zmiany w przemyśle, transporcie, budownictwie i innych sektorach, pomoże dostosować strukturę energetyczną oraz będzie promować inwestycje i zatrudnienie.
Unia Europejska w szczególności kładzie duży nacisk na rozwój energetyki wodorowej, aby uwolnić Rosję od uzależnienia energetycznego i zdekarbonizować ciężki przemysł.
W lipcu 2020 r. UE przedstawiła strategię wodorową i ogłosiła utworzenie koalicji na rzecz czystej energii wodorowej. Do tej pory 15 krajów Unii Europejskiej uwzględniło wodór w swoich planach odbudowy gospodarczej.
Po konflikcie między Rosją a Ukrainą energetyka wodorowa stała się ważnym elementem strategii transformacji struktury energetycznej UE.
W maju 2022 r. Unia Europejska ogłosiła plan REPowerEU, aby spróbować pozbyć się rosyjskiego importu energii, a energia wodorowa zyskała większe znaczenie. Plan zakłada produkcję 10 milionów ton wodoru odnawialnego w UE i import 10 milionów ton wodoru odnawialnego do 2030 r. UE utworzyła również „Europejski Bank Wodoru”, aby zwiększyć inwestycje na rynku energii wodorowej.
Jednak różne źródła energii wodorowej determinują rolę energii wodorowej w dekarbonizacji. Jeśli energia wodorowa jest nadal wydobywana z paliw kopalnych (takich jak węgiel, gaz ziemny itp.), nazywa się to „szarym wodorem”, nadal występuje duża emisja dwutlenku węgla.
Istnieją więc duże nadzieje związane z produkcją wodoru, zwanego też zielonym wodorem, ze źródeł odnawialnych.
Aby zachęcić przedsiębiorstwa do inwestowania w zielony wodór, Unia Europejska stara się udoskonalić ramy regulacyjne i ustalić normy techniczne dla wodoru odnawialnego.
20 maja 2022 r. Komisja Europejska opublikowała projekt mandatu dotyczącego wodoru odnawialnego, który wywołał szerokie kontrowersje ze względu na zawarte w nim stwierdzenia dotyczące zasad ekstrawagancji, istotności czasowej i geograficznej w zakresie produkcji zielonego wodoru.
Dokonano aktualizacji projektu ustawy autoryzacyjnej. 13 lutego Unia Europejska (UE) uchwaliła dwa akty wykonawcze wymagane przez dyrektywę w sprawie odnawialnych źródeł energii (RED II) i zaproponowała szczegółowe przepisy definiujące, co stanowi odnawialny wodór w UE. Projekt ustawy autoryzacyjnej określa trzy rodzaje wodoru, które można uznać za energię odnawialną, w tym wodór wytwarzany przez bezpośrednie podłączenie do nowych generatorów energii odnawialnej, wodór wytwarzany z energii sieciowej na obszarach o ponad 90 procentach energii odnawialnej oraz wodór wytwarzany z energii sieciowej na obszarach o niskich limitach emisji dwutlenku węgla po podpisaniu umów zakupu energii odnawialnej.
Oznacza to, że UE pozwala, aby część wodoru produkowanego w systemach energetyki jądrowej zaliczała się na poczet realizacji celu dotyczącego energii odnawialnej.
Oba projekty ustaw, będące częścią szerokich ram regulacyjnych UE dotyczących wodoru, zagwarantują, że wszystkie „odnawialne ciekłe i gazowe paliwa transportowe pochodzenia abiotycznego”, w skrócie RFNBO, będą wytwarzane z odnawialnej energii elektrycznej.
Jednocześnie zapewnią one producentom wodoru i inwestorom pewność regulacyjną, że ich wodór może być sprzedawany i przedmiotem obrotu jako „odnawialny wodór” w UE.
Czas publikacji: 21-02-2023