Neffens in ferklearring fan 'e Europeeske Kommisje definiearret de earste machtigingswet de nedige betingsten foar wetterstof, brânstoffen op wetterstofbasis of oare enerzjydragers om te wurde klassifisearre as duorsume brânstoffen fan net-biologyske oarsprong (RFNBO). It wetsfoarstel ferdúdliket it prinsipe fan wetterstof "additionaliteit" lykas fêstlein yn 'e EU-rjochtline foar duorsume enerzjy, wat betsjut dat elektrolytyske sellen dy't wetterstof produsearje, moatte wurde oansletten op nije duorsume elektrisiteitsproduksje. Dit prinsipe fan additionaliteit wurdt no definiearre as "projekten foar duorsume enerzjy dy't net earder as 36 moannen foarôfgeand oan it produsearjen fan foarsjennings wetterstof en syn derivaten yn wurking komme". It prinsipe hat as doel te garandearjen dat de opwekking fan duorsume wetterstof in tanimming fan 'e hoemannichte duorsume enerzjy dy't beskikber is foar it net stimulearret yn ferliking mei wat al beskikber is. Op dizze manier sil wetterstofproduksje dekarbonisaasje stypje en elektrifikaasje-ynspanningen oanfolje, wylst druk op enerzjyopwekking foarkommen wurdt.
De Europeeske Kommisje ferwachtet dat de fraach nei elektrisiteit foar wetterstofproduksje yn 2030 sil tanimme mei de grutskalige ynset fan grutte elektrolytyske sellen. Om de ambysje fan REPowerEU te berikken om yn 2030 10 miljoen ton duorsume brânstof út net-biologyske boarnen te produsearjen, sil de EU sawat 500 TWh oan duorsume elektrisiteit nedich hawwe, wat lykweardich is oan 14% fan it totale enerzjyferbrûk fan 'e EU tsjin dy tiid. Dit doel wurdt wjerspegele yn it foarstel fan 'e kommisje om de doelstelling foar duorsume enerzjy te ferheegjen nei 45% yn 2030.
De earste machtigingswet stelt ek de ferskate manieren fêst wêrop produsinten kinne oantoane dat duorsume elektrisiteit dy't brûkt wurdt om wetterstof te produsearjen foldocht oan 'e additionaliteitsregel. Fierder yntrodusearret it noarmen dy't ûntworpen binne om te soargjen dat duorsume wetterstof allinich produsearre wurdt as en wêr't genôch duorsume enerzjy is (neamd tydlike en geografyske relevânsje). Om rekken te hâlden mei besteande ynvestearringsferplichtingen en om de sektor oan te passen oan it nije ramt, sille de regels stadichoan ynfierd wurde en binne se ûntworpen om yn 'e rin fan' e tiid stranger te wurden.
It ûntwerp fan 'e autorisaasjewet fan 'e Jeropeeske Uny fan ferline jier easke in korrelaasje per oere tusken de oanfier en it gebrûk fan duorsume elektrisiteit, wat betsjutte dat produsinten elk oere bewize moasten dat de elektrisiteit dy't yn har sellen brûkt waard, út nije duorsume boarnen kaam.
It Europeesk Parlemint wegere de kontroversjele keppeling per oere yn septimber 2022 neidat de EU-hannelsorganisaasje foar wetterstof en de wetterstofyndustry, ûnder lieding fan de Ried foar Duorsume Wetterstofenerzjy, seine dat it net wurkber wie en de kosten foar griene wetterstof yn 'e EU ferheegje soe.
Dizze kear bringt it autorisaasjewetsfoarstel fan 'e kommisje dizze twa stânpunten yn gefaar: wetterstofprodusinten sille har wetterstofproduksje oant 1 jannewaris 2030 moanliks kinne oanslute by duorsume enerzjy dêr't se har foar oanmeld hawwe, en dêrnei allinich oere-keppelings akseptearje. Derneist stelt de regel in oergongsfaze fêst, wêrtroch griene wetterstofprojekten dy't oant ein 2027 operearje, oant 2038 frijsteld wurde kinne fan 'e additionaliteitsbepaling. Dizze oergongsperioade komt oerien mei de perioade wêryn't de sel útwreidet en de merk komt. Fan 1 july 2027 ôf hawwe lidsteaten lykwols de opsje om strangere tiidsôfhinklikheidsregels yn te fieren.
Oangeande geografyske relevânsje stelt de Wet dat duorsume enerzjysintrales en elektrolytyske sellen dy't wetterstof produsearje yn itselde oanbestegingsgebiet pleatst wurde, dat definiearre wurdt as it grutste geografyske gebiet (meastal in nasjonale grins) wêryn merkdielnimmers enerzjy útwikselje kinne sûnder kapasiteitsallokaasje. De Kommisje sei dat dit wie om te soargjen dat der gjin netoerlêst wie tusken de sellen dy't de duorsume wetterstof produsearje en de duorsume enerzjy-ienheden, en dat it passend wie om te fereaskjen dat beide ienheden yn itselde oanbestegingsgebiet wiene. Deselde regels jilde foar griene wetterstof dy't yn 'e EU ymportearre wurdt en útfierd wurdt fia de sertifikaasjeregeling.
Pleatsingstiid: 21 febrewaris 2023