Zgodnie z oświadczeniem Komisji Europejskiej, pierwszy akt prawny określa niezbędne warunki, aby wodór, paliwa wodorowe lub inne nośniki energii mogły zostać zaklasyfikowane jako paliwa odnawialne pochodzenia niebiologicznego (RFNBO). Ustawa wyjaśnia zasadę „dodatkowości” wodoru określoną w dyrektywie UE w sprawie odnawialnych źródeł energii, co oznacza, że ogniwa elektrolityczne produkujące wodór muszą być podłączone do nowej produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Ta zasada dodatkowości jest obecnie definiowana jako „projekty energii odnawialnej, które wchodzą do eksploatacji nie wcześniej niż 36 miesięcy przed obiektami produkującymi wodór i jego pochodne”. Zasada ta ma na celu zapewnienie, że wytwarzanie wodoru odnawialnego zachęca do zwiększenia ilości energii odnawialnej dostępnej w sieci w porównaniu z tym, co jest już dostępne. W ten sposób produkcja wodoru będzie wspierać dekarbonizację i uzupełniać wysiłki na rzecz elektryfikacji, jednocześnie unikając wywierania presji na wytwarzanie energii.
Komisja Europejska przewiduje, że zapotrzebowanie na energię elektryczną do produkcji wodoru wzrośnie do 2030 r. wraz z masowym wdrażaniem dużych ogniw elektrolitycznych. Aby osiągnąć ambicję REPowerEU, polegającą na wyprodukowaniu 10 milionów ton paliwa odnawialnego ze źródeł niebiologicznych do 2030 r., UE będzie potrzebować około 500 TWh energii odnawialnej, co odpowiada 14% całkowitego zużycia energii w UE do tego czasu. Cel ten znajduje odzwierciedlenie w propozycji Komisji, aby podnieść cel dotyczący energii odnawialnej do 45% do 2030 r.
Pierwszy akt prawny ustanawia również różne sposoby, w jakie producenci mogą wykazać, że odnawialna energia elektryczna wykorzystywana do produkcji wodoru jest zgodna z zasadą dodatkowości. Ponadto wprowadza normy mające na celu zapewnienie, że odnawialny wodór jest produkowany tylko wtedy i tam, gdzie jest wystarczająca ilość energii odnawialnej (tzw. znaczenie czasowe i geograficzne). Aby uwzględnić istniejące zobowiązania inwestycyjne i umożliwić sektorowi dostosowanie się do nowych ram, przepisy będą wprowadzane stopniowo i mają stać się bardziej rygorystyczne z czasem.
Projekt ustawy autoryzacyjnej Unii Europejskiej z ubiegłego roku wymagał godzinowej korelacji między dostawą i wykorzystaniem energii odnawialnej, co oznaczało, że producenci musieliby co godzinę udowadniać, że energia elektryczna wykorzystywana w ich ogniwach pochodzi z nowych odnawialnych źródeł.
Parlament Europejski odrzucił kontrowersyjne powiązanie godzinowe we wrześniu 2022 r. po tym, jak unijny organ ds. handlu wodorem i przemysł wodorowy, na czele z Radą ds. Odnawialnych Źródeł Energii Wodorowej, stwierdziły, że jest ono niewykonalne i spowoduje wzrost kosztów zielonego wodoru w UE.
Tym razem projekt ustawy autoryzacyjnej komisji łączy te dwa stanowiska: producenci wodoru będą mogli dopasować swoją produkcję wodoru do energii odnawialnej, na którą zapisali się co miesiąc do 1 stycznia 2030 r., a następnie akceptować tylko połączenia godzinowe. Ponadto przepis ustanawia fazę przejściową, umożliwiającą projektom zielonego wodoru działającym do końca 2027 r. zwolnienie z przepisu dodatkowości do 2038 r. Ten okres przejściowy odpowiada okresowi, w którym ogniwo się rozbudowuje i wchodzi na rynek. Jednak od 1 lipca 2027 r. państwa członkowskie mają możliwość wprowadzenia bardziej rygorystycznych zasad zależności czasowej.
W odniesieniu do znaczenia geograficznego ustawa stanowi, że elektrownie wykorzystujące energię odnawialną i ogniwa elektrolityczne produkujące wodór są umieszczane w tym samym obszarze przetargowym, który jest definiowany jako największy obszar geograficzny (zwykle granica państwowa), na którym uczestnicy rynku mogą wymieniać energię bez alokacji mocy. Komisja stwierdziła, że ma to na celu zapewnienie braku przeciążenia sieci między ogniwami produkującymi wodór odnawialny a jednostkami energetycznymi wykorzystującymi energię odnawialną, i że właściwe jest wymaganie, aby obie jednostki znajdowały się w tym samym obszarze przetargowym. Te same zasady dotyczą zielonego wodoru importowanego do UE i wdrażanego za pośrednictwem systemu certyfikacji.
Czas publikacji: 21-02-2023